Jest metodą korekcji starczowzroczności polegającą na skorygowaniu oka dominującego tak aby widziało w pełni wyraźnie w dali. Natomiast drugie oko pozostawia się w niewielkiej krótkowzroczności, aby umożliwić widzenie przedmiotów w bliskiej odległości. W dużym uproszczeniu – jedno oko widzi dal nie widząc przy tym bliży, drugie natomiast widzi przedmioty z bliska, nie widząc wyraźnie dali. Głównym ograniczeniem w przypadku monowizji jest brak wyraźnego widzenia przedmiotów w odległościach pośrednich oraz problemy z widzeniem przestrzennym. Monowizja może również występować naturalnie w przypadku anizometropii (różnowzroczności) czyli gdy jedno oko jest miarowe lub prawie miarowe, a drugie krótkowzroczne.